مقایسه اکسترنال فیکساتور با اینتـرامدولاری نیلینگ در درمان شکستگی های باز تیبیا

سابقه و هدف : در حال حاضر درمان استاندارد جهت شکستگی های باز تیبیا، اکسترنال فیکساتور می باشد اما با توجه به مدت طولانی بستری شدن و برخی عوارض همراه، برخی از محققین روش مدولاری نیلینگ را به عنوان درمان جراحی جایگزین پیشنهاد کرده اند. هدف از این مطالعه مقایسۀ دو روش اکسترنال فیکساتور و اینتـرامدولاری نیلینگ در درمان شکستگی های بازتیبیا بوده است. مواد و روش ها : این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، بر روی 113 بیمار که به علت شکستگی باز تیبیای نوع ï و ïï طبقه بندی گاستیلو در طی یک دوره دو ساله انجام شد. 54 بیمار با روش اینترامدولاری نیلینگ و 59 بیمار با روش اکسترنال فیکساتور جراحی شدند. بیماران دو گروه از نظر مدت زمان جوش خوردن و عوارضی چون تأخیر در جوش خوردن، جوش نخوردن و عفونت با هم مقایسه شدند. یافته ها : در این مطالعه 113 بیمار که 95 بیمار مذکر و 18 نفر مونث بودند وارد مطالعه گردیدند. سن بیماران 18 الی 50 سال (متوسط 3/34 سال) بود. از 59 بیمار که با اکسترنال فیکساتور عمل شدند، 8 بیمار دچار تاخیر در جوش خوردن شدند، که از این تعداد، 3 بیمار عارضه جوش نخوردن را تجربه کردند که تا 6 ماه بعد از عمل هیچ گونه پیشرفتی در ساخت کالوس نداشتند. از 54 بیمار که با مدولاری نیلینگ درمان شدند، 2 بیمار دچار تاخیر در جوش خوردن و 1 بیمار دچار جوش نخوردن شدند. وضعیت جوش نخوردن و تاخیر در جوش خوردن در دو روش اختلاف معنی داری نداشت (05/0p>). استنتاج : با توجه به کاهش مدت بستری در روش نیل مدولاری و انجام جراحی مجدد و کاربرد نیل مدولاری در بعضی از بیماران که به روش اکسترنال فیکساتور به خوبی درمان نمی شوند توصیه می شود از همان ابتدا نیل مدولاری انجام شود.